سیلور اسکات و گرین اسکات | نژاد شناسی انواع ماهیان اب شیرین

با سلام خدمت دوستان عزیز اونلی پت

امروز به معرفی دقیق کامل ۲ تا از محبوب ترین گونه های لب شور میپردازیم.

سیلور اسکات و گرین اسکات

نام خوانوادگی: Scatophagus

نام رایج: خالدار اسکات سیلور اسکات گرین اسکات اسکات نقره ایی اسکات قرمز اسکات سبز

زیستگاه : آسیا/استرالیا

اندازه مخزن حداقل ۱۵۰ - ۳۰۰ سانتی متر

دما ۲۲ - ۲۶ درجه سانتی گراد

مقدار pH 7.0 - 8.0

اندازه ماهی ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر

  غذا  همه چیزخوار

مراقبت اجتماعی، گروهی

معمولاً تا ۳۸ سانتی متر (۱۵ اینچ)، ولی بزرگتر  هم دیده می شوند. به طور کلی در سایز کوچک فروخته می شود. شیمی آب ترجیحی: شور، لب شور دریایی، در آب شیرین هم زندگی می کند. دما ۲۰ تا ۲۸ درجه سانتیگراد (۶۸ تا ۸۲ درجه فارنهایت)، PH بالا و سختی. سختی: زمانی که به درستی نگهداری شود، به ندرت بیمار میشود. راه اندازی مخزن: لب شور تا دریایی، اب باید دارای نمک باشد. تغذیه: بسیار همه چیزخوار. باید مواد گیاهی قابل توجهی در رژیم غذایی خود داشته باشد. تقریباً هر غذای ماهی را می خورید - در مقادیر زیاد. پرورش: هیچ گزارش تایید شده ای در اسارت وجود ندارد که بتوان در اکواریوم تکثیر کرد. ظاهرا در بالای رودخانه تخم‌ریزی می‌کنند و به خورها مهاجرت می‌کنند و سپس به صخره‌ها می‌روند. توضیحات ماهی بیشتر مستطیلی است تا دیسکی شکل. رنگ اصلی زرد مایل به سبز، با لکه های سیاه. افراد ممکن است رنگ سبز، زرد نقره ایی یا قرمز بیشتری نشان دهند. خارهای باله گزارش شده که سمی و به شدت خطرناک هستند.

این یک گونه دیدنی است که اغلب در شرایط اب های ارام دیده می شود. اگرچه اسکات‌های جوان را می‌توان در رودخانه‌های به سختی شور یافت و بالغ‌ها برای تغذیه به آب شیرین می‌روند، زیستگاه طبیعی جوجه‌ها اب های نمکی و شور است و بزرگسالان میتوانند در هردو محیط شور شیرین زندگی کنند . ماهی اسکات که در آب لب شور نگهداری می شود، ماهی فعال، دوستانه و مقاوم است، اما زمانی که به مخزن آب شیرین محکوم می شود، رشد ضعیفی دارد و از مشکلات سلامتی متعددی رنج می برد. دیگر گونه‌های لب شور، همتایان خوبی برای نوجوانان می‌سازند: مونو، گوبی، مولی، کماندار. اسکیت های بالغ بهتر است در مخازنی با شوری کامل دریایی یا لب شوری نگهداری شوند. یک مخزن بزرگ (۶-۸ فوت) که به عنوان یک تانک لب شور  راه اندازی شده است، یک راه ایده آل برای نمایش یک مخزن از اسکات است. ماهی ها همدیگر را از طریق شاخه ها یا ریشه های زیر آب تعقیب می کنند و همیشه به دنبال هر خوراکی هستند. گزارش شده است که آنها به سرعت یاد می گیرند که از ماهی کماندار Toxotes spp پیروی کنند.

و حشره را می دزدند و به داخل آب شلیک می کنند. اسکات ها به حیوانات خانگی واقعی تبدیل می شوند و قطعا با نگهبانان خود تعامل دارند. نام جنس، به معنی "مدفوع خوار"، ناشی از مشاهدات اولیه از تمایلات تغذیه ای این ماهی ها با فاضلاب است. اسکات به درستی یک همه چیزخوار فرصت طلب در نظر گرفته می شود که از هر منبع غذایی سوء استفاده می کند. نگهداری از یک آکواریوم شور صرفاً به معنای افزودن مقداری نمک به مخزن نیست. بیوفیلتراسیون به ویژه یک نگرانی است و مهم است که شوری را تا حد ممکن ثابت نگه دارید تا از نابودی بیوفیلتر جلوگیری شود. اگرچه ایده گونه های دریایی که می توانند در آب شیرین نگهداری شوند جذابیت زیادی دارد، اما این واقعیت نیست. مارماهی مورای "آب شیرین"، گوبی، و غیره، معمولاً ماهی‌هایی هستند که با مصب رودخانه‌ها سازگار هستند - یا بدتر از آن، ماهی‌های دریایی که می‌توانند اقامت در آب شیرین را تحمل کنند. یعنی مدتی در آب شیرین زنده می مانند، اما نه برای مدت طولانی. رویکرد کاوالی به ماهی‌های شور، صرفاً اینکه باید مقداری نمک به آب اضافه شود، فداکاری لازم برای تأمین صحیح این حیوانات را رد می‌کند. از سوی دیگر، اسکات ها زمانی که در شرایط مناسب نگهداری شوند، نمونه های باشکوهی هستند.

Scatophagus argus برای اولین بار به طور رسمی در سال ۱۷۶۶ به عنوان Chaetodon argus توسط کارل لینه با نوع محلی به عنوان هند توصیف شد. در سال ۱۸۳۱ ژرژ کوویر جنس Scatophagus را توصیف کرد و C. argus Linnaeus به عنوان گونه‌های آن تعیین شد. به لکه‌های قهوه‌ای تا قرمز مایل به قهوه‌ای روی بدن این ماهی است.

دارای بدنی مستطیل شکل و به شدت فشرده است و سر آن دارای نیمرخ پشتی شیب دار است. چشمی نسبتا بزرگ دارد که قطر آن به طور قابل توجهی کمتر از طول پوزه گرد است. آنها دهان کوچک و افقی دارند که کشیده نیست. در فک‌ها ردیف‌هایی از موهای کوچک مانند دندان وجود دارد. باله پشتی دارای ۱۰-۱۱ خار و ۱۶-۱۸ پرتو نرم است، در حالی که باله مقعدی دارای ۴ خار و ۱۳-۱۵ پرتو نرم است.[۲] خارها و پرتوهای باله پشتی توسط یک بریدگی عمیق از هم جدا شده و اولین ستون فقرات در باله پشتی صاف است. حاشیه عقب قسمت های نرم باله های پشتی و مقعدی تقریباً عمودی است. باله دمی در نوجوانان گرد و ناقص تا بزرگسالان ضعیف است.[۶] فلس های کوچک ctenoid بدن را می پوشانند. بدن قهوه ای مایل به سبز تا نقره ای با لکه های قهوه ای تا قرمز قهوه ای زیاد است. نوجوانان قهوه ای مایل به سبز با چند لکه بزرگ، تیره، گرد، یا پنج یا شش میله تیره و عمودی هستند.[۷] طول کل این گونه حداکثر ۳۸ سانتی متر است.

گستره وسیعی از هند و اقیانوس آرام دارد. از خلیج فارس، در امتداد سواحل جنوب آسیا تا غرب اقیانوس آرام یافت می شود. تا شمال ژاپن تا جنوب نیو ساوت ولز، کالدونیای جدید و فیجی رخ می دهد. همچنین از پلی‌نزی فرانسه ضبط شده است. پس از اولین گزارش در سال ۲۰۰۷، احتمالاً جمعیت کمی در دریای مدیترانه در اطراف مالت ایجاد شد (احتمالاً در نتیجه ماهی‌های آکواریومی آزاد شده).این گونه ای از آب های ساحلی کم عمق و سرپناه مانند مصب ها، بندرها، استخرهای حرا و قسمت های پایینی جریان های آب شیرین است، به ویژه در جاهایی که غلظت مواد معدنی بالا وجود دارد. بچه های بسیار کوچک در لایه سطحی آب شناور می شوند.

همه چیز خوار و بی رویه خوار است. در سال ۱۹۹۲، زیست شناسان Barry و Fast گزارش کردند که اسکیت بالغ از فیلیپین عمدتاً گیاهخوار بود، در حالی که نوجوانان زئوپلانکتون را ترجیح می دادند.[۷] اگرچه اسکات به دلیل عادت ادعایی آنها در تغذیه با احشاء نامگذاری شده است، نام جنس Scatophagus به معنای "سرگین خوار" است.[۵] ممکن است نام اشتباهی باشد زیرا این رفتار در مطالعات رژیم غذایی تایید نشده است.[۷] از آنجایی که لکه‌های خال‌دار می‌توانند در آب‌های نسبتاً محصور و همچنین در رودخانه‌های آب شیرین نسبتاً دوردست زندگی کنند، می‌توانند با شوری‌های مختلف سازگار شوند.

به عنوان بچه ماهی در محیط های آب شیرین زندگی می کنند، اما با بالغ شدن به محیط های آب شور می روند. آنها در آب های معتدل زندگی نمی کنند، زیرا حداقل به گرمای کمی بین ۲۱ تا ۲۸ درجه سانتیگراد (۷۰ و ۸۲ درجه فارنهایت) نیاز دارند[۱۰] این گونه مدارس را تشکیل می دهد.[۱] ماده ها در حدود ۷-۹ ماهگی و با وزن ۱۵۰ گرم (۵.۳ اونس) به بلوغ جنسی می رسند، در حالی که نرها در اندازه کوچکتر از نظر جنسی بالغ می شوند. در فیلیپین، تخم‌ریزی توسط باران‌های موسمی که در ژوئن و جولای شروع می‌شود، آغاز می‌شود و افزایش بارندگی باعث خنک‌تر شدن دما، افزایش خروجی رودخانه‌ها و کاهش شوری می‌شود. تخم ها حدود ۰.۷ میلی متر (۰.۰۲۸ اینچ) قطر دارند، شفاف هستند و شکل کروی دارند. لاروها از زمان لقاح حدود ۲۰ ساعت طول می کشد تا از تخم بیرون بیایند و طول آنها ۱.۸ میلی متر (۰.۰۷۱ اینچ) است.[۷] بچه‌ها مانند پروانه‌ماهی‌ها از مرحله لاروی تولیکتیس پلاژیک عبور می‌کنند.

Scatophagus توسط برخی افراد از محیط اصلی خود صید و خورده می شود و می تواند با خوشه های کوچک در قسمت های قدامی خود نیش بزند و سمی ایجاد کند که باعث درد و سرگیجه شدید می شود. درمان زخم اغلب با خیساندن محل اختراع در آب داغ انجام می شود.[۱۱] در تجارت آکواریوم نیز ظاهر می شود.

منابع : https://www.tfhmagazine.com/articles/saltwater/scatophagus-argus

https://www.fishbase.se/summary/Scatophagus-argus.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Scatophagus_argus

https://www.thinkfish.co.uk/fish/scat.html