آکواریوم تخصصی میگو | نحوه نگهداری و خصوصیات محل نگهداری سایر ابزیان

بسترسازی:

این مبحثی که داستان زیاد داره.در حالت کلی گفته میشه که بهتره و راحتتره که از سویل مخصوص شریمپ استفاده بشه که هم سختی را تا حدی کنترل میکنه و هم اسیدیته و هم هم به کنترل پارامترها کمک میکنه.

از طرفی این سویل ها و به بیانی دیگه ساب استریتها-هر شرکتی یه اسمی میگذاره دیگه-بیشتر به درد میگوهای خاص مثل ساکورا یا رد کریستال نیخوره و برای میگوهای دیگه مثل خانواده رد چری ها چندان جالب نیس و اونها بیشر با سویل پلنت کنار میان.به زبان دیگه هر میگویی بستر خودشو میخواد البته تو شرایط دیگه هم میمونه ولی شرایط ایده آلش نیس.

به بیان دیگه اول گونه ای که میخواهید نگهداری کنیدانتخاب کنید و بعد سراغ انتخاب زیرسازی برید.

گفتم زیرسازی چون این سویل برای آکواریومهای کوچک با راحتترین روش و کارامد ترین روشه.

در حالت کلی برای زیر سازی گفته میشه که اول یه لایه۱-۲سانتی زغال اکتیو کف تاک کار بشه-البته اگه نخواهید از پیت موس استفاده کنید که در اونصورت اول پیتموس کار میشه-بعد روی اون لایه یه لایه سرامیک به طور افقی مرتب چیده بشه و بعد روی اون یه لایه سویل کار بشه-البته بین همه انها از تور با چشمه ریز استفاده میشه تا با هم مخلوط نشه-

حالا این زیر سازی برای هر نوع میگو خیلی متفاوته .به همین خاطر اکثرا همه فقط از بستر مخصوص میگو استفاده میکنن.ولی زیر سازی در حالت فوق حرفه ای به روش بیان شده هستش.

بعضی ها از مواد دیگه هم برای زیر سازی استفاده میکنن مثلا پوکه معدنی که چون حجم آب خیلی کمه توصیه میکنم استتفاده نشه چون اگه درصد کمی از املاح هم به آب اضافه کنه پارامترها به شدت تغییر میکنن.

من خودم حتی همین سویل رو ۲-۳ روزی تو آب نگهداری میکنم بعد استفاده میکنم تا هم گرد و غبارش بره هم پایدارتر بشه.

آب:

بین آب مصرفی با بستر رابطه تنگاتنگی وجود داره چرا که اگه آب مصرفی مناسب نباشه بستر تا حدی جبران میکنه -البته بعد از یه مدت بستر دیگه قادر به انجام این کار نیس . اشباع میشه-از طرفی اگه بستر عنصر نامطلوبی داشته باشه با خاصیت بافری آب تا حدی اثرش کم میشه.

موضوع اینه که چون تو تانک شریمپ پارامترها به سرعت تغییر میکنن ما دنبال این ریسک تغییرات نیستیم چون ممکنه تلفات شدید بدیم .به همین خاطر بهتره که از آب ROبا حداقل مینرال استفاده بشه-شیر tdsرو تا ته ببندید-بعد عناصر مورد نیاز آب رو توسط املاح مخصوص میگوها که توسط شرکتهای معتبر ارایه شده به آب طبق دوز مصرفی اضافه کنیم.

البته این کار برای میگوهای حساس مثل رد کریستال و خانواده زنبوریهاس.میگوهای خانواده رد چری چندان به این قضیه حساس نیستن و میشه به راحتی تو پلنت یا حتی آب لوله کشی دکلره شده نگهداری بشن ولی تو آب با کیفیت بالا / مینرال تنظیم شده خیلی سر حالتر و زیباتر هستن.

افزودنیهای به آب:

چون مهم بود جدا گانه بیان میکنم:غیر از باکتری ساز-انواعش که بهترینش ۱۰۰ باکتر ادا هستش-و مینرال مخصوص شریمپ بهتره هیچ کاندیشنر یا دارویی به آب اضافه نشه چون میگو خیلی به مواد شیمیایی حساسه.مخصوصا موادی که مس دارن.حتی نمک هم به آب میگو اضافه نمیشه و کلا نباید آب تانک شریمپ سیفون یا تعویض بشه.یه باید آب به این اندازه پایدار باشه که نیازی به تعویض نباشه چرا که تغییرات ناگهانی به شدت کشنده هست و موقع تغییر صد در صد بچه میگوها خارج میشن.البته اگه به خاطر دلیلی مجبوری به انجام این کار شدید طبق روش گفته شده عمل کنید و اب رو به ارامی خارج و به صورت قطره قطره وارد تانک کنید.

آب به آب کردن میگو ها هم اگه حساس بشن ممکنه تا چند ساعت طول بکشه.

البته مطالبی که بیان میشه مربوط به میگوهای حساس هستش.ولی اصولی این کار همینه.-خودم آب به آب کردن میگو رد چری ۵ دقیقه طول نمیشکه ولی یه دفعه که برای یکی از دوستان میخواستیم رد کریستال آب به آب کنیم ناهار هم پیششون بودم و دم غروب کارمون تموم شد!-

تغذیه:

شریمپ ها اصولا جلبکخوار و گیاه خوار هستند ولی بیشتر به جلبکها علاقه دارند.هر چند این موجودات یه جورایی رفتگر طبیعت هم هستند یعنی اگه جسد ماهی یا آبزی یا میگو مرده ای دیگه ای پیدا کنه از اون تغذیه میکنه.که البته بسیار هم مغذیه.

در شرایط آکواریوم از غذاهای تجاری مخصوص شریمپ که بالانش شده میتونه استفاده بشه.هر چند میشه از غذاهای آبزیان دیگه هم استفاده کرد-مخصوصا برای رد چری- ولی خب غذای تجاریه بالانس شده خیلی بهتره و بیشتر تاثیر خودشو نشون میده.میشه از اسپیرولینا هم استفاده کرد خیلی موثره.همچنین غذاهای پلیکوها.البته از سبزیجات مثل کاهو  و اسفناج و کدو و هویج هم میشه برای تنوع استفاده کرد.-این سبزیجات یه مدت تو آب جوش قرار میدیم تا ضدعفونی بشه و مثلا هویج یه کم نرم بشه تا بتونن بخورن.-

تکثیر:

نمیخوام توضیح بدم که فلان تعداد ژن در کروموزوم شریمپ موجوده و فلان فاکتور لتال ممکنه اتفاق بیافته یا ....

به صورت تجربی میگم:بهتره چندتا میگو باشن تا احتمال تکثیر بالا بره و برای تکثیر باید شرایط نگهداری نزدیک به ایده آل باشه و اگه برای تکثیر چند روز مداوم تعویض آب باشه تا کیفیت آب بالا بره و همچنین از تنوع غذایی استفاده بشه احتمال موفقیت بیشتره.برای تکثیر موفق باید بتونیم نر و ماده رو براحتی شناسایی کنیم.معمولا ماده ها بزرگتر و پررنگتر هستند و یه چیزی شبیه گلگیر دور پاهاشون وجود داره که محل نگهداری تخمهاست.معمولا از زمان جفت گیری تا هچ تخمهای میگو زیر شکم ماده یه چیزی نزدیک به سی روز طول میکشه که به پارامترهای مختلفی ربط داره مثل دما و چیزهای دیگه.

بچه میگو ها از روتیفر فیتوپلانکتونها و جلبکهای ریز و خرده غذاها تغذیه میکنن تا بالغ بشن و بازهم نسبت به شرایط نگهداری این زمان متغیره.ولی معمولا ۲-۳ ماه بیشتر طول نمیکشه.

تا اینجا تمام مطالبی که یادم مونده بود رو بیان کردم .باقی تاپیک البته با سوال و جواب و یاری دیگر دوستان کامل میشه.

سلام

بیماری های میگو:

ابتدا بگم که این اولین باره که یه مقاله در مورد بیماری های شریمپها در یک سایت ایرانی ترجمه و تدوین میشه پس لطفا کپی نکنید-یا به زبون دیگه اسکی کردن کار خوبی نیس-

مورد بعد اینه که همواره پیشگیری بهتر از درمانه پس رعایت نکات پیشگیرانه فراموش نشه.

۱-Vorticella

نوعی انگله که خیلی شبیه قارجه دهانی میگو ها میباشد و نوعی انگله .بنظر میرسه که قسمت دهانی و ابتدای بدن میگو دچار قارچ شده.و به آرامی کل بدن میگو رو میگیره و اونو از بین میبره.

روش درمانی که در منابع اعلام شده استفاده از حمام نمک بدون ید ۲ گرم بر ۲۰۰ سی سی اعلام شده و به مدت ۳۰ تا ۱ دقیقه دوره درمان در حمام میباشد و متیلن بلو هم اثری نداره.ضد انگل خارجی هم میتونه موثر باشه ولی چون خیلی ریسکه به عنوان راه حل نهایی عنوان میشه.

۲-عفونت باکتریایی

به راحتی قابل شناسایی نیست.میگو یه حالت کدر مانند در بدن و چشمهاش بوجود میاد.از بین رفتن پوسته خارجی وسوراخ شدن بدن میگو و همچنین افتادن پاها و شاخکهای میگو از علایم این بیماریه.

برای درمان تعویض بالای ۸۰ درصدی آب و همچنین استفاده از ضدعفونی کننده های کمتر سمی مثل پر اکسید هیدروژن و همچنین استفاده از ماوراء بنفش توصیه میشه.همچنین پایین آوردن یکی دو درجه ای دما میتونه جلوی رشد بیشتر باکتریها رو بگیره.

۳-مگس اژدهایی-بهتر از این ترجمه تحت الفظی نمیشه-

این موجود شبیه موریانه است و با چسبیدن به بدن میگو ها و تغذیه از اونها موقعی که زندن از بین میبردشون .یه جورایی شکارشون میکنن.هم جثه خود میگو هستن و معمولا از بیرون تانک به اونجا جذب میشه البته بیشتر در سالنها دیده میشه و چون قدرت پرش بالایی داره از یه تانک به تانک دیگه میپره مثل اینکه از بوی جسد درحال فساد میگوها به تانک میگوها جذب میشه.روش درمانش هم حذف فیزیکیه.

۴-از بین رفتن بافتهای ماهیچه ای

این مورد به خاطر کیفیت بد آب یا درست نبودن پارامترهای آب مثل نیترات یا فسفات یا سختی ایجاد میشه البته انگل داخلی و باکترهای داخلی هم منجر به این مشکل میشه.ابتدا از قسمت دم میگو شزوع به سفید شدن میگو تا این از بین رفتن اندام به سر میگو میرشه و اونو تلف میکنه پیشنهاد میشه میگو بیمار خارج بشه چون اگه باکتری یا انگل باشه ممکنه پخش بشه.درمان خاصی غیر از بالا بردن کیفیت آب ارائه نشده.

۵-بیماری های قارچی معمولی

دقیقا مثل قارچ ماهین با توده های پنبه ای سفید در گیریم که به مرور از پوسته با اندام داخلی نفوذ میکنه و میگو رو تلف میکنه.مشکل در درمان اینه که از داروهای ضد قارچ معمولی نمیشه برای درمان استفاده کرد یا ضذ قارچ ماهیان هم روی بیمهرگان اثر میگذاره و درمان بالا بردن کیفیت آب و استفاده از دارئهای خاص ضد قارچه با کیفیت با دوز پایینه که jbl fondol از اون جمله میباشد.عدم درمان منجر به تلفات است.

۶-لکه سیاه

در واقع نوعی باکتریه که پوسته رو از بین میبره و با نفوذ به ارگانهای داخلی حیوونو از پا در میاره.ابتدا لکه های زرد رنگ و قرمز و قهوه ای و در پایان سیاه رو پوسته میگو مخصوصا پشت و زیر پاها ایجاد میشه.معمولا به دلایل کیفیت پایین اب و عئم سیفون مناسب و پارامترهای نامناسب دیده میشه.جالب اینه که اگه بستر کیفیت خودشو از دست بده این بیماری دیده میشه.

درمانش سخته از داروی لوامیزول هیدروکلریک اسید -که یه داروی تخصصیه و معروف به خوک بزرگ پی اله-

استفاده میشه. همچنین بالا بردن اکسیژن کاهش دما بالا بردن پی اچ حمام نمک-در بالا توضیح داده شده-اضافه کردن مینرال مخصوص میگو  و همچنین اضافه کردن باکتری ساز جهت رقابت باکتریایی توصیه میشه.

بعضی از منابع استفاده از بلک واتر رو توصیه میکنن.

۷-انگل  Dinoflagellates وellobiopsids

یه نوع انگل که داخل ارگانهای حیوون و دیگر بی مهرگان پیدا میشه و. با خون به همه جا ی بدن پخش میشه و یه رنگ سبز بدی زیر بدن میگو معمولا بین پاهای میگو ظاهر میشه و شبیه جلبکه.

قرنطینه شدیدا توصیه میشه و استفاده از دوزهای پایین فرمالین توصیه میشه.البته هنوز عده زیادی دنبال درمان این بیماری هستن.

۸-انگلهای خارجی

اسکاناریلا که روی قسمت سر و دهان معمولا دیده میشه و شبیه لارو مورچه است و زالوهای کوچک-leeches-که معمولا بین پاها پیداشون میشه .و یه جورایی شبیه پلانریاس.روش درمان استفاده از داروی ضد پلانریا -که برای میگو هم البته مضره پس دوز خیلی مهمه-و همچنین سیفون و بالا یردن کیفیت آب و حمام نمکه.معمولا اگه تا سه روز دیگه این انگلها مشاهده نشدند شکل رفع شده.

در پایان با رعایت نکات پیشگیرانه و همچنین کار کردن اصولی و بررسیهای مناسب و بالا نگه داشتن کیفیت آب و مناسب نگه داشتن پارامترهای آب امیدوارم هرگز بیماری میگوهای خودتونو مشاهده نکنید چون درمانشون خیلی سخته.

سلام از درپوش روی آکواریوم استفاده کنید یا سطح آب رو پایین بیارید.اگه همه چیز درسته ممکنه به خاطر استرس یا بزرگ شدن کلونی این کار انجام بدن.

سلام بین سخنان دوستان استثنائا تنها جایی که میشه سرامیک رو در کف کار کرد تانک تخصصی میگو میباشد و همون مقدار کم جریان آب که از پایین عبور میکنه کافیه .ببینید حجم مدفوع و آمونیاک خروجی از میگو خیلی خیلی کمتر از ماهی میباشد و حجم سرامیک مورد استفاده در آکواریوم تخصصی میگو بیشتر از آکواریوم فیش آنلی میباشد.

حقیقت این امر اینه که من جایی ندیدم فرد حرفه ای از سرامیک در فیلتر میگو استفاده کنه ولی اکثرا در بستر استفاده میشه.

در مورد زغال هم به این خاطر که آب مداوم در حال عبور از روی اون نیس به اونصورت جاذب نیس یه جورایی فقط داره بفری آب رو افزایش میده.

آمازونیا با این که بستر تخصصی میگو نیس ولی میشه استفاده کرد و جزو ۵ بستر پرطرفدار برای میگو و پلنت میباشد.

در کل اینجوری بگم که داستان شریمپ یه جوری که خیلی از قوانین آکواریوم های فیش آنلی در مورد اونها صادق نیست.