چه روز هایی آکواریوم رو سیفون میکنید؟ | صفحه 2 | نظر سنجی مرتبط با ماهیان اب شیرین

توضیحش را آقا علیرضا تو مقاله مربوط به دیسکس تو سایت داده. نگفتن فیلتر نباشه گفتن لزومی به استفاده از فیلتر سطلی نیست 

عباس م گفته
ممنون از آقا مجتبی و آقا حسن که تجربه شون را بی منت در اختیار دوستان قرار میدن.

فکر می‌کنم که شرایطی که آقا حسن گفتن را بصورت بدبینانه اگه بررسی کنیم؛ آب تهران در هر ۱۰۰۰ لیتر ۳ تا ۵ گرم کلر محلول داره (دوز استاندارد برای گندزدایی و تصفیه خونه ها) که اگه این ترکیب را همگن فرض کنیم، مثلا توی یه آک ۱۰۰ لیتری اگه بخواید سیفونی ۲۰ درصدی داشته باشید یعنی در ۱۰۰ لیتر آب، یک دهم گرم کلر وارد آب میشه، با این فرض حرف آقا حسن کاملا قابل درک هست که برای سیفون ها کم درصد، مقدار کلر وارد شده به تانک ناچیز هست و تاثیری نداره و نیازی به دپوی آب نیست. بعلاوه اینکه خودشون هم گفتن اگه دوره یکساله که با دیسکس طی شده را یه تست کوتاه مدت در نظر بگیریم؛ به عنوان یه ماهی حساس، فعلا که نتایج مثبت بوده و ظاهرا چیز بد مشاهده نشده و یعنی این روش قابلیت اجرا داره و درصد ریسکش پایینه.

نکته بعدی که میخواستم بگم شرایط آب در تهران با سایر استان‌ها شباهت داره، یعنی هرجا که تصفیه خونه داره باید از شرایط استاندارد تبعیت بشه، ولی بعضی از شهرهای کوچکتر که از شبکه آب شهری استفاده نمیکنن و آب مصرفیشون آب چاه هست، دوز مصرفی کلر تا دو برابر دوز استاندارد هم ممکنه افزایش پیدا کنه.

البته در این حالت هم فکر میکنم استفاده از آب شیر، بدون دپو و برای سیفون های کم، قابل استفاده هست. 

ببخشید اگه طولانی شد.   

سلام.

من این چند روز دنبال مقالات و استانداردهایی بودم که بازه بی ضرر برای کلر محلول توی آب برای ماهی ها را مشخص کنه و دیدم که متفق القول همه به این نکته اشاره دارن که مقدار کلر توی آب تانک برای ماهی ها خطرناکه حتی مقادیر ناچیز کلر. شاید در وهله اول توی استفاده چند ساله از آب کلردار چیزی در ظاهر ماکروسکپیک ایجاد نشه ولی بمرور زمان کلر تاثیر خودش را روی ماهی ها میذاره و موردی که بیشتر بهش اشاره شده از بین بردن غشای بیرونی بدن ماهی یا همون موکوس روی بدن ماهی هاست؛ که خود این عامل تسریع در یکسری از بیماری ها پوستی و تاثیر پذیرتر شدن ماهی در مقابل عوامل بیماری زا هست.

مقاله اول توی کنفرانس دامپزشکی آمریکای شمالی ارائه شده البته بهتره اسمش مقاله گذاشته نشه چون به نوعی شیوه نامه بررسی کیفیت آب ماهی هاست که در مورد ماهی های گرم آبی و دریایی و بازه قابل قبول انواع سموم و ترکیبات داخل آب هست از جمله آمونیاک، نیتریت، فلزات سنگین، کلر و ...

لینک فایل مقاله

مقاله دوم که مورد تایید سازمان فائو (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) قرار گرفته در مورد کیفیت آب و سلامت ماهی ها صحبت کرده که در این مقاله هم مقدار کلر برای ماهی ها صفر در نظر گرفته شده.

لینک فایل مقاله

جالب هست در مورد علائم ماهی هایی که در معرض مسومیت با کلر قرار گرفتن توی متن بالا اومده:

کلر فعال برای ماهی بسیار سمی است. سمیت آن تا حد زیادی بستگی به درجه حرارت آب دارد: برای مثال، غلظت کلر فعال ۳.۵ میلی گرم در لیتر اثر غیر مهلک روی کپور در دمای آب ۳-۷ درجه سانتیگراد دارد، اما هنگامی که در معرض غلظت مشابه در دمای ۱۵-۲۰  درجه سانتیگراد قرار می گیرند آنها در عرض ۱ تا ۲ ساعت می میرند. به طور کلی، قرار گرفتن در معرض طولانی مدت با غلظت کلر فعال ۰.۰۴ تا ۰.۲ میلی گرم در لیتر، برای اکثریت گونه های ماهی سمی می باشد.

کلر فعال ممکن است روی برخی از قسمت های ماهی (مثلا پوست و گریل) و یا کل بدن (یعنی زمانی که کلر به داخل خون منتقل می شود) تاثیر می گذارد. اثر سیستمیک عمدتا به عنوان اختلالات عصبی شناخته می شود. علائم بالینی مسمومیت با کلر شامل بی توجهی قابل ملاحظه ای است، جهش در آب، تشنج عضلانی، خوابیدن ماهی به یک طرف و حرکت اسپاسمی دهان، باله ها و دم. اسپاسم دهانی مانع تنفس می شود، به طوری که ماهی ها خفه می شوند و در نهایت می میرند. پوست و زخم های ماهی مسموم با یک لایه ضخیم از مخاط (موکوس) پوشیده شده است و اگر غلظت کلر فعال بسیار زیاد باشد،  موکوس از بین می رود و ممکن است خونریزی شود. سطح بدن این ماهی ها رنگ پریده و حاشیه های رشته های گچی و باله ها با پوشش خاکستری سفید پوشانده می شود.

البته موارد دیگه ای هم در مورد مضرات استفاده از آب کلردار توی آکواریوم عنوان شده بود، مثل اینکه یون کلر فعال به شدت علاقه به ترکیب با آمونیاک موجود در آمواریوم داره و ترکیب سمی کلرامین را تشکیل میده که مقادیز جزئی از اون برای ماهی ها بسیار سمی هست و به نوعی تداخل در سیکل ازت هم محسوب میشه.

البته مقالات دیگه ای را هم این چند روز دیدم وغالبا موارد بالا را تایید میکردن. ممکنه دوستان  بپرسن مقدار جزئی کلر که گفته شد برای ماهی ها ضرری نداره چقدر هست، عددی که من پیدا کردم مقدار ۰.۰۰۸ میلیگرم درلیتر را به عنوان مقادیر جزیی در نظر گرفتن که البته این مقدار به سختی توسط کیت های آزمایشگاهی قابل دیتکت کردن هست و بخاطر همین گفته شده مقدار مجاز کلر باید صفر باشه و حقیقتا چیزی پیدا نکردم که موید نظر استفاده از آب شیر برای سیفون های کم درصد باشه. 

عذرخواهی میکنم اگه نتونستم همه مقاله را ترجمه کنم یا ایرادی توی ترجمه بود و اگه خیلی طولانی شد.

لطف دارید منم در همون حد بلدم. ما انگشت کوچیکه آقای قیمشی هم نمیشیم. بحث جنجال نیست؛ میخوایم با همفکری همدیگه به نتیجه خوب و قابل استفاده برای همه دوستان برسیم.

قصدم تغییر دیدگاه شما نبود، خودتون هم فرمودید ما کسی را مجبور به استفاده از این روش نمیکنیم. من دنبال پیدا کردن تاییدیه ای برای این روش ابداعی بودم ولی متاسفانه مقالات و شیوه نامه های معتبر هیچکدوم این روش را تایید نمیکنه. 

صد در صد. کسی که نخواد نظرش تغییر کنه شما تفنگ هم که بذاری رو شقیقه اش نظرش یکیه ( خداییش راضی به این همه خشونت نبودم). صحبت از جدل و کل کل نیست، من از نظرات و تجربیات شما که مطمئنا چند ده برابر من تجربه دارید استفاده کردم، میکنم و خواهم کرد (خدا رو شکر همه زمانها صرف  شد). توی منطق و فلسفه به یه سری از علوم گفته میشه علم حضوری و به یه سریشون گفته میشه علم حصولی، علم حضوری را شما با تمام ادراک و حواستون تجربه میکنید و نیاز به هیچ واسطه یا دانشی غیر از اون نداره، تجربه ی شخصی شما هم از این سنخ علوم هست ولی مطمئنا در این نوع تجربیات شرایطی که اون تجربه حاصل میشه خیلی مهمه و اگه این شرایط برای دیگران محقق نشه ممکن نیست همون تجربه را داشته باشن.

من ارادت ویژه نسبت به شما دارم قصد و هدف تبادل اطلاعات هست ولا غیر. 

سلام. بله مشکلی نداره. معمولا توی ۴۸ ساعت اول دپو کردن آب درصد زیادی کلر آزاد میشه. اگه هوادهی با یه پمپ هوا هم انجام بشه میتونید سرعت آزاد شدن کلر از سطح را زیاد کنید مثلا اگه هوادهی توی منبع آب دپوتون خوب باشه ۲۴ ساعت یا نصف روز هم میشه مقدار زیادی از کلر را آزاد کرد.