اخبار آکواریومی و آبزیان | صفحه 7 | شناخت انواع ماهیان زینتی اب شیرین

جانداری که طول روزهایش ۴۷ ساعت است!

نوعی ماهی نابینا و ساکن غارهای اعماق آب در سومالی با وجود نابینایی زمان را تشخیص می دهد اما روز برای این ماهی ها دو برابر روز انسانها است. به گزارش خبرگزاری مهر، بیشتر جانوران از ساعت درونی بدن یا ریتم شبانه روزی برخوردارند که طول آن در حدود ۲۴ ساعت بوده و بر اساس چرخه نور و تاریکی شب و روز تنظیم می شود. اما تیمی بین المللی از دانشمندان نشان دادند نوعی خاص از ماهی های غارنشین نابینا از ریتم ۲۴ ساعته ای برخوردارند که در آن روز ۴۷ ساعته است.

غارماهی از حدود دو میلیون سال پیش تا کنون در تاریکی غارها در زیر صحرای سومالی در انزوای کامل زندگی کرده است. محققان موسسه کارلسروهه می گویند این گونه های خاص از این جهت برای مطالعه انتخاب شده اند که از چرخه شب و روز طبیعی به دور بوده اند.

در روند تکاملی این ماهی ها، چشمها، رنگ پذیری و حرارت سنجی از بین رفته اند زیرا در محیط تاریکی مطلق زیر زمین ماهی ها نیازی به این توانایی ها ندارند. اما اینطور به نظر می رسد نبودن شب و روز در محیط زندگی تغییرات اساسی تری نیز در ریتم زندگی غارماهی ها به وجود آورده است.

حساسیت به نور

ساعت داخلی بدن بیشتر پستاندارن کمی بیشتر از ۲۴ ساعت است که البته این ویژگی برای هر فرد متفاوت بوده و به واسطه نور تنظیم می شود. در مقیاس کوچکتر ساعت بدن توسط ژنهای ساعتی در بدن تنظیم می شوند که به صورت مداوم و در زمانهای مختلفی از روز خاموش و روشن می شوند، فرایندی که با چرخه شب و روز بر اساس میزان تابش نور همگام است.

با اینکه نور معمولا به واسطه چشمها ردیابی می شوند اما بیشتر سلولهای بدن نسبت به میزان شدت نور از خود واکنش نشان می دهند، ردیابهایی که در بدن جانداران دیگر به ویژه ماهی ها نقش بسیار مهمی را به عهده دارند. این به آن معنی است که حتی با وجود از بین رفتن چشمها در غارماهی بدن آنها باید هنوز بتواند نسبت به نور از خود واکنش نشان دهد.

با این همه مقایسه ردیابی نور توسط غارماهی ها و دیگر ماهی های عادی نشان می دهد غار ماهی ها نسبت به نور خارجی و محیطی هیچ یک از واکنشهای ماهی های عادی را از خود نشان نمی دهد. پس از دو میلیون سال زندگی در غار در واقع غار ماهی نیازی به واکنش نشان دادن به نور ندارد و ساعت داخلی بدن آنها نیز این را نشان می دهد.

بر اساس گزارش بی بی سی، اما این ماهی های نابینا از ساعت درونی بدن برخوردارند که با محرکهایی به جز نور واکنش نشان می دهند. غذا دادن به ماهی های عادی مانند زبرا فیشها و غارماهی ها در ساعتهایی منظم و تعیین شده نشان داد این ماهی ها بر اساس غذای دریافت شده ریتم ۲۴ ساعته خود را تنظیم می کنند. در واقع محققان دریافتند زمانی که غارماهی ها برای آغاز چرخه ۲۴ ساعته بدن به حال خود رها می شوند، روز آنها ۴۷ ساعت طول می کشد

آلودگیهای صوتی ماهیها را ناشنوا می‌کند

پژوهشگران با بررسی بر روی سیستم ارتباطی موجودات دریایی نشان دادند که آلودگیهای صوتی زیر آب ماهیها را ناشنوا می کند.

محققان سازمان محافظت دریایی سازمان جهانی حفاظت از محیط زیست، دانشگاه وین اتریش و دانشگاه تریسته ایتالیا دریافتند که آلودگیهای صوتی زیر آب به ویژه در دریای مدیترانه می تواند آنچنان قوی باشد که ارتباطات میان ماهی ها را مختل و این جانوران دریایی را ناشنوا کند.

این زیست شناسان در این خصوص اظهار داشتند: "ما کشف کردیم که صدای تولید شده از یک قایق معمولی می تواند ماهی ها را ناشنوا کند. این پدیده می تواند بر روی باروری تخمها و طول عمر گونه هایی که با انتشار صداها و علائم ویژه ای جفت یابی می کنند اثرات منفی برجای بگذارد.

برخلاف تصور عمومی اینکه ماهی ها گنگ هستند واقعیت ندارد. تاکنون بیش از ۱۰۰ گونه ماهی شناسایی شده اند که قادرند با یکدیگر گپ بزنند و در این گفتگوها اطلاعات مربوط به شکار و شکارچی را تبادل کرده، مسیر حرکت را به هم نشان دهند و پیغامهای عاشقانه رد و بد کنند."

همچنین برخلاف آنچه که تصور می شود دریا دنیای ساکتی نیست به طوری که در آب صدا ۵ برابر سریعتر از زمانی که در هوا است حرکت می کند و تا مسافتهای دورتری شنیده می شود. سرعت صدا در آب می تواند به حدود هزار و ۵۰۰ متر بر ثانیه برسد.

این محققان با استفاده از هیدروفن یا میکروفنی که در زیر آب عمل می کند توانستند امواج صوتی را ثبت کنند و

آنها را به اطلاعات دیجیتالی و خالص در دنیای بدون مرز دریا تبدیل کنند.

این محققان افزودند: "تحقیقات ما نشان دهد که صدای حاصل از فعالیتهای انسان از صداهای طبیعی بسیار بیشتر است و این موجب می شود که گونه های دریایی نتوانند صداهای طبیعی محیط را بشنوند.

علاوه بر آسیبهای وارده به سیستم شنوایی و قطع کانالهای ارتباطی میان اعضای گروههای یک گونه، صدای حاصل از تردد کشتیها اثرات منفی دیگری نیز برجای می گذارد به طوری که عادات طبیعی برخی از ماهی ها در اثر این صداها مختل شده و مشکلات جدی برای مسیریابی و تهیه غذا برای این گونه ها ایجاد می شود. همچنین این ماهی ها به شدت زیر استرس قرار می گیرند."

براساس گزارش لارپوبلیکا، در راس پر سر و صداترین فعالیتهای انسان در دنیای زیر آبها، ردیابهای لرزه نگاری است اما در دریای مدیترانه ترافیک کشتیها و قایقها مهمترین منبع آلودگی صوتی به شمار می رود.

زندگی در آکواریوم ماهی‌ها را عصبی می‌کند

ماهی‌های تزیینی آمریکایی که درون محیط‌های بسته نگه‌داری می‌شوند، به موجوداتی مهاجم و بدجنس تبدیل می‌شوند.

به گزارش سرویس دانش و فناوری برنا، بر خلاف تصور قبلی مبنی بر این‌که آکواریوم‌ها محیطی آرام برای نگه‌داری ماهی‌ها هستند، نتایج جدید مطالعات دانشمندان نشان می‌دهد ماهی‌های تزیینی در کشور آمریکا در حال تبدیل شدن به موجوداتی پرخاشگر و مهاجم هستند.

حدود ۱۸۳ میلیارد ماهی تزیینی در آمریکا به دلیل نگه‌داری در آکواریوم و محل زندگی تنگ و محدود در حال تبدیل شدن به موجودات عصبی و مهاجم هستند.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد مکان زندگی نامناسب می‌تواند ماهی‌ها را به موجوداتی بدجنس تبدیل کند.

بر اساس گزارش دیسکاوری، قبلا مطالعات مرتبط با این تحقیق نشان داده بود مخازن تنگ و کوچک، جوجه تیغی‌ها را تبدیل به موجودات هم‌نوع‌خوار می‌کند.

ماجرای نهنگی که یک چهارم دنیا را پیمود

یک نهنگ کوهان دار ماده با عبور از یک چهارم دنیا و یک سفر ۱۰ هزار کیلومتری موفق شد رکورد طولانی ترین مسافرت پستانداران را به نام خود ثبت کند.

این نهنگ کوهان دار ماده که در سفرش از حدود یک چهارم کره زمین عبور کرد موفق شد تمام رکوردهایی را که پستانداران در انجام مسافرتهای طولانی به ثبت رسانده بودند بشکند.

این سفر که ۱۰ هزار کیلومتر از آبهای زمین را پوشش داده طولانی ترین سفری است که تاکنون از یک پستاندار ثبت شده است.

در حقیقت سفر این نهنگ دو برابر بیشتر از سفری است که یک نهنگ برای تولید مثل و پیدا کردن جفت به طور طبیعی قادر به انجام آن است.

این نهنگ ماده دو بار دیده و از آن عکسبرداری شده است. به طوریکه یکبار در منطقه طبیعی تولید مثل خود در برزیل و بار دوم در دریاچه ای واقع در سواحل ماداگاسکار رویت شد. کوتاهترین فاصله میان این دو نقطه ۹ هزار و ۸۰۰ کیلومتر است.

"پیتر استویک" از کالج آتلانیک که به همراه تیمش داستان سفر این نهنگ را ثبت کرده است در این خصوص توضیح داد: "اگر باید فرضیه ای در خصوص این سفر ارائه دهم می گویم که این جانور یک مهاجرت عادی را برای پیدا کردن غذا به اقیانوس منجمد جنوبی انجام داده و بعد از آنجا به ماداگاسکار رفته است. فکر می کنم که از برزیل به اقیانوس منجمد جنوبی رفته و بعد از آنجا به اقیانوس هند رسیده است."

این دانشمندان توانستند از روی عکسهایی که از دم این نهنگ گرفته شده است آن را شناسایی کنند. هر نهنگ کوهان دار در بخش زیرین دم خود یک علامت مشخص دارند که مثل اثرانگشت انسان می تواند به عنوان یک ابزار تشخیص هویت مورد استفاده قرار گیرد.

براساس گزارش تلگراف، حرکت این نهنگ در یک فاصله تا این حد طولانی و بین دو منطقه مختلف تولید مثل بسیار نادر است و به خصوص کاری که این نهنگ ماده انجام داده کاملا غیرعادی است چراکه در کل، این نهنگهای نر هستند که برای پیدا کردن جفت مهاجرت می کنند.

این نهنگ ماده سفر خود را در آگوست ۱۹۹۹ از برزیل آغاز کرد و در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به ماداگاسکار رسید.

سلول‌های بنیادی ماهی، بینایی را به انسان بازمی‌گرداند

همشهری آنلاین: محققان کانادایی می‌گویند ماهی گورخری که اغلب از آن در تحقیقات ژنتیکی استفاده می‌شود می‌تواند با ترمیم شبکیه، دید را در انسان احیا کند

به گزارش خبرگزاری مهر، پژوهشگران دانشگاه آلبرتا دریافته‌اند سلول‌های بنیادی ماهی گورخری می‌تواند به طور انتخابی و گزینشی سلول‌های آسیب دیده گیرنده نور را احیا کنند.

متخصصان ژنتیک از مدت‌ها پیش می‌دانستند که برخلاف سلول‌های بنیادی انسانی، سلول‌های بنیادی ماهی گورخری می‌تواند جایگزین سلول‌های آسیب دیده در بسیاری از مولفه‌های دخیل در دید و بینایی شود.

سلول‌های موسوم به میله‌ای و مخروطی مهمترین سلول‌های گیرنده نور هستند. سلول‌های میله‌ای امکان دید در شب و سلول‌های مخروطی امکان دید کاملا رنگی در طی روز را فراهم می‌کنند.

تا به امروز تقریبا همه موفقیت‌ها در باززایی سلول‌های گیرنده نور به سلول‌های میله‌ای محدود بود و موفقیتی در احیای سلول‌های مخروطی حاصل نشده بود.

تد آلیسون، زیست شناس دانشگاه آلبرتا و مجری این تحقیقات می‌گوید: آنچه که مشخص نشده بود این بود که آیا سلول‌های بنیادی را می‌توان به گونه‌ای ساخت که فقط جایگزین سلول‌های مخروطی در شبکیه شوند یا خیر.

این نخستین بار در تحقیقات مدل حیوانی است که سلول‌های بنیادی فقط توانسته‌اند که سلول‌های مخروطی آسیب دیده را ترمیم کنند. برای افرادی که دچار آسیب دید شده‌اند ترمیم سلول‌های مخروطی بسیار مهم است چرا که می‌تواند دید رنگی روز را در آنها احیا کند.

تحقیقات بعدی شناسایی ژن خاصی در ژنوم ماهی گورخری است که ترمیم سلول‌های مخروطی آسیب دیده را فعال می‌کند.

تولید نخ از مارماهی!

نوعی ماده‌ چسبناک از مارماهی تولید می‌شود که ویژگی‌هایی نزدیک به ویژگی تار عنکبوت دارد و از این ماده رشته‌هایی تولید می‌شود که می‌تواند کاربردهای فراوانی داشته باشد.

به گزارش ایسنا، گروهی از محققان به تازگی به بررسی خواص مکانیکی و همچنین پروتئین‌های این ماده چسبناک پرداخته‌اند.

صرف‌ نظر از عنکبوت‌ها، رشته‌هایی از نوعی جانور خزنده غیرعادی - نوعی مارماهی دهان‌گرد - ساخته می‌شود که از طریق آن می‌توان به نوعی رشته جدید فوق العاده برای مصارف مربوط به چترنجات، بسته‌بندی و شاید حتی صنعت پوشاک دست یافت. مطالعه‌ی جدید که بر روی خواص مکانیکی رشته‌های تولید شده از خلط لزج مار ماهی انجام شده، نشان می‌دهد که رشته‌های تولید شده محکم و کشسان‌اند و می‌توانند به عنوان مدلی برای ساخت ابرمواد جدید به‌کار گرفته شود.

داگلاس فودج (Douglas Fudge) متخصص زیست‌مواد از دانشگاه گلف در کانادا می‌گوید: «خاصیت تنش این فیبرها همانند تار عنکبوت است که موضوعی هیجان‌انگیز است».

وی اشاره می‌کند که از آن‌جایی که پارچه‌های مصنوعی مانند نایلون از مواد نفتی درست می‌شوند؛ بنابراین مطالعه رشته‌های تولید شده از مارماهی منجر به مواد باز‌تولیدشونده (مواد سبز) می‌شود. این مواد می‌توانند کاربردهای گوناگون داشته باشند.

برای مطالعه‌ این رشته‌ها٬ یکی از محققان آزمایشگاه فودج (Fudge’s lab) به نام آتسوکو نگیشی(Atsuko Negishi) یک سطل مواد چسبناک از مار ماهی آتلانتیک با نام علمی (Myxine glutinosa) جمع آوری کرده است. این موجود دراز، نوار‌هایی از سوراخ‌ها برای تولید این مواد چسبناک در اطراف بدنش دارد. در بعضی از گونه‌ها٬ تعداد این سوراخ‌ها بیشتر از ۱۰۰ تا است. هنگامی که این مارماهی تهدید می‌شود و یا تحت فشار قرار می‌گیرد مقدار فراوانی از این ماده چسبناک را از این سوراخ‌ها به بیرون تراوش می‌کند. این ماده در آبشش شکارچی می‌رود(که شامل کوسه ها نیز هست) و باعث می‌شود راه دهانی این موجودات بسته شود و آن‌ها عقب نشینی کنند.

به نوشته تارنمای انجمن فیزیک، وینسنت زینتزن(Vincent Zintzen) یکی از پژوهشگران موزه ملی نیوزلند در ولینگتن(Wellington) می‌گوید:«شناخت خیلی کمی راجع به مارماهی وجود دارد. مردم آن‌ها را دوست ندارند و فکر می‌کنند آن‌ها زشت هستند».

او همچنین اضافه می‌کند که این ایده که ماده چسبناکی که آن‌ها تولید می‌کنند٬ بررسی شود، بسیار جالب است. این به طور کامل با هر چه که در طبیعت دیده‌ایم متفاوت است.

نگیشی و همکارانش مارماهی را بی‌حس کردند٬ سپس آن‌را خشک و از طریق الکتریسیته تحریکش کردند؛ این کار باعث خارج شدن سریع ماده چسبناک می‌شود. سپس پژوهشگران بر مطالعه روی پروتئین‌های این ماده چسبناک متمرکز می‌شوند. آن‌ها دریافتند که می‌توانند رشته‌هایی با طول ۲۰ سانتی‌متر از طریق چکاندن پروتئین متمرکز شده بر روی سطح محلول نمکی تامپون تولید کنند. به دلایل غیر معلوم٬ این رشته‌ها تشکیل یک فیلم می‌دهند که می‌تواند به صورت یک فیبر پیچانده و خارج شود. این موضوع را نگیشی و همکارانش در شماره‌ی ۱۲ مجله ‌Biomacromolecules گزارش می‌دهند.

هنگامی که این رشته‌ها در آب کشیده می‌شوند به یک شکل مشابه مولکولی می‌رسند که این شکل با شکل مولکولی که گمان می‌رود به تار عنکبوت استحکام و چسبندگی می‌دهد، یکسان است. محققان همچنین کشف کردند که رشته‌های مربوط به مارماهی خاصیت ارتجاعی فوق‌العاده زیادی دارند٬ طوری که می‌توانند تا سه برابر طول‌شان پیش از پاره شدن کشیده شوند.

پروتئینی که رشته‌ها را می‌سازد٬ متعلق به کلاسی از پروتیین‌ها است که به عنوان رشته‌های میانی شناخته شده‌اند. این پروتئین‌ها در کراتین، ماده‌ی موجود در مو و ناخن، وجود دارد. این پروتیین در سلول‌ها نیز یافت می‌شود. این سلول‌ها یک ساختار حمایتی تولید می‌کنند که موجب مقاومت در برابر تنش دیگر چیزها می‌شود. این احتمال وجود دارد که پروتیینی که در این نوع مارماهی وجود دارد دارای ویژگی خاصی باشد، این حرفی است که فودج می‌زند. همچنین این احتمال وجود دارد که این پروتئین مانند پروتئین‌های رشته‌های میانی رفتار کند که با این وجود نیز همچنان جالب توجه است.

او می‌گوید: ما از این(پروتئین) به عنوان یک منبع الهام بخش استفاده می‌کنیم.

منبع این مطلب انجمن گفتگوی پرشین فروم می باشد.