روبو فیش نشان می دهد حلزون ماهیان در اعماق دریا چه فشار زیادی را تحمل می کنند!

ماهی ربات نشان می­دهد که مهره ­داران در بیشترین اعماق دریا فشار زیادی را تحمل می­کنند.

مکنزی گرینگر(Mackenzie Gerringer)  از دانشگاه Friday Harbor Labs واشنگتن، فیزیولوژیست و اکولوژیست اعماق دریا است و با همکارانش عمیق­زی ترین ماهی را در گودال ماریان غرب اقیانوس آرام در سال ۲۰۱۴ کشف و گونه swirei Psuedoliparis را با نامگذاری جدید در ۲۸ نوامبر در  Zootaxa توصیف کردند. گرینگر و همکارانش برای صید نمونه، به دام­گذاری­های بسیاری روی آوردند. آنها یک تله جعبه­ ای و شبکه­ دار در یک طرف را با صفحات فولادی برای غرق کردن آن سنگین کردند. این تله حدود چهار ساعت طول کشید تا به پایین برسد.

داستان با تصویر زیر ادامه می­یابد

گرینگر فشار فزاینده وارده بر عمق­زی ترین ماهی شناخته شده، در عمق حدود ۸ کیلومتری را شرح می­دهد.

گرینگر می­گوید که آنچه می­تواند به این حلزون­ ماهی کوچک و رنگ پریده در گودال ماریانا کمک کند تا در برابر این فشردگی عظیم زنده بماند، یک بدن حجیم، به ویژه در بخش سرین، با یک ماده چسبنده و لزج آبکی است.

او می گوید: در مقایسه حیواناتی که در چنین فشارها و دماهای بسیار زیاد (۱ یا ۲ درجه سانتیگراد) زندگی میکنند، حلزون­ماهی “آنچنان قوی و یا چندان مسلح نیست.” “شما واقعا می­توانید مغز آن را از میان جمجمه مشاهده کنید.”

فشار وارده بر روی عمیق زی ترین آبزیان شبیه داشتن “یک فیل بر روی انگشت شست” است!

بار کم بر روی ماهیچه ها و استخوان های متراکم ممکن است موجب تقویت شناوری حلزون­ ماهی و صرفه جویی در انرژی شود. همچنین این ماهی ها فاقد کیسه های هوا هستند که بعضی ماهی های دیگر را قدری بالا میبرد، اما تا چنین عمق زیادی چیزی از این کیسه باقی نمی­ماند. در عوض، حلزون­ ماهیان دارای ذخایر داخلی یک ماده لزج آبدارند، که شناوری بیشتری از ماهیچه ها و استخوان ها دارد و تراکم­پذیری آن از هوا کمتر است.

این ماده لزج با ارائه یک شکل ارزان ممکن است به کارآیی شنا نیز کمک کند که گرینگر و همکارانش در ۶ دسامبر به انجمن سلطنتی علمی آزاد پیشنهاد دادند. او برای آزمودن این ایده، چاپ سه بعدی حلزون­ ماهی را تهیه کرد و آن را به به شکل ربات متحرک درآورد.

گرینگر می گوید: این کار آسان تر از صید حلزون­ ماهی واقعی است.

آستین لاستیکی در اطراف دم ربات به او اجازه می­دهد تا آب را به شکل تقریبی از بافت ژلاتینی اضافه یا کم کند. با آستین خالی، بدن پهن ماهی به یک دم نازک میچسبد و موجک­هایی را به همراه می­آورد که باعث کشش آنها می شود. با این تنگ شدن ناگهانی، ربات برای شناگری تقلای می­کرد. پر کردن آستین دم برای ایجاد یک دنباله مخروطی، به حلزون­ ماهی ربات امکان داد تا سریع تر شنا کند.

وی می گوید: تولید بافت این ماده لزج ارزان تمام می­شود. این ماده عمدتا آب است، چیزی که ماهی در زیر آن در هشت کیلومتری عمق اقیانوس زندگی می­کند و به وفور در اختیار دارد.

منبع: https://www.sciencenews.org/article/robot-fish-shows-how-deepest-vertebrate-sea-takes-pressure