میگوی آخوندکی گورخری | شناخت سایر آبزیان اکواریومی و غیر اکواریومی

نام علمی : Lysiosquillina maculata
نام عمومی : میگوی آخوندکی گورخری
زیستگاه : هند-آرام ، شرق آفریقا ، گالاپاگوس ، جزایر هاوایی ، استرالیا ، دریای سرخ ، اندونزی
اندازه : ۴۰ سانتی متر
وزن : ۱۳ گرم
طول عمر : ۲۰ سال
تغذیه : حلزون ها ، صدف ها ، خرچنگ ها ، ماهی های کوچک ، نرم تنان ، سخت پوستان
تکثیر : تخمگذار
شناخت : این موجود خطرناک ترین قاتل دریا های سبز است ؛ میگوی آخوندکی گورخری ، نری با ۴۰ سانتی متر طول :

بیش از ۳۵۰ گونه میگوی آخوندکی وجود دارد و میگوی آخوندکی گورخری بزرگ ترین و خطرناک ترین آن هاست که ۴۰ سانتی متر طول دارد ، او نام خود را از اندام های نسبتاً بزرگ جلویی و چشم های برآمده و نوسانی گرفته که بسیار شبیه ویژگی های حشرهٔ آخوندک نمازگزار است ؛ آخوندک میگوی گورخری دارای تعداد زیادی دندان در انتهای ساعد خود است . منحصر به فرد ترین ویژگی آخوندک میگوی گورخری ، بینایی باور نکردنی آن هاست :

آن ها ۱۰ برابر دید قوی تری نسبت به انسان دارند و تا ۱۰۰۰۰۰ رنگ را می بینند ، این میگو همچنین توانایی منحصر به فردی برای درک نور قطبی دایره ای (شکلی از نور که هیچ حیوان دیگری آن را نمی بیند) را دارد .
زیستگاه : 

تغذیه : میگوی آخوندکی گورخری یک شکارچی بسیار ماهر با بینایی باور نکردنی عنوان خطرناک ترین قاتل دریاهای سبز را گرفته است ؛ او با سرعت بسیار سریع و تیز ، ماهی هایی را که درحال شنا کردن و گذر از بالای آن هستند را گرفته و به زیر حفره های شنی می کشد .

رژیم غذایی آن ها شامل طعمه های نرم تر مانند میگو و ماهی است ، بر خلاف بستگان خود ، دارای بازو های چماق مانند هستند و اغلب از موجودات سخت پوست تغذیه می کنند ، آن ها همچنین از صدف ها ، خرچنگ ها ، حلزون ها و ... تغذیه می کنند .

تکثیر : میگوی آخوندکی گورخری نر پس از انتخاب جفت خود با او تا آخر عمر و تا ۲۰ سال زندگی می کند ، جفت های میگوی آخوندکی گورخری معمولاً بیش از ۲۰ بار در زندگی زاد و ولد می کنند ، ماده ها برای غذا خوردن به نر ها وابسته هستند ، اگر میگوی آخوندکی نر ناپدید شود ماده گرسنه خواهد ماند . وقتی ماده تخم می گذارد با کمک نر آن ها را در یک حفره ای که در بستر حفر کردند نگه داشته و ماده معمولاً تخم ها را در زیر دم خود قرار می دهد ؛ وقتی نوزادان به دنیا می آیند ، اکثر اوقات ماده ها در کنار نوزادان می مانند تا زمانی به طور کامل بزرگ شوند تا بتوانند زندگی خود را آغاز کنند و تا آن زمان نر نیز به شکار می پردازد . امّا جفت های میگوی آخوندکی گورخری همیشه به هم وفادار نیستند ، نر ها به دلیلی خاصّ ماده ها را در مواقعی ترک می کنند ، شاید بویی وسوسه انگیز یا صدایی از دور ؛ دلیلش هرچه که باشد نر حفره و شریک زندگی طولانی مدّتش را برای همیشه ترک می کند .
آن ها به یک حفرهٔ بزرگ تری می روند ، ماده هایی که جفت خود را از دست داده اند به نظر علائمی می فرستند تا جفتی جدید را جلب کنند ، مادهٔ بزرگ تر می تواند تخم های بیشتری بگذارد بنابراین در نتیجهٔ جفت گیری با او ، پدر نوزادان بیشتری خواهد بود ، از این رو نر ها ماده های کوچکی را که با آن جفت گیری کرده اند ترک می کنند ؛ امّا خیانت هزینه هم دارد ، یک جفت بزرگ تر غذای بیشتری هم می خواهد و کار نر دشوار تر خواهد شد .
منابع : لینک اوّل ، لینک دوّم