Hamed 20 | صفحه 2 | دفترچه مرخصی

صاب تاپیک میاد بزودی پستامونو پاک میکنه 

گفتی بابات . یاد آقام افتادم . سال ۵۲ رفته خدمت تا ۵۷ !! تازه اونم تو بلوا و آشوب انقلاب بقیه خدمتش رو عفو کنن . تازه بعد ۵ سال بقیش هم بیخیال شدن !

یه سرهنگ بوده زمان شاه که یه آشنایی با پدربزرگ ما داشته و موقع خدمت ، آقام میشه راننده شخصی ایشون . یه بنز تشریفاتی خیلی شاخ تحویل آقام میدن و صبحها مثلا میرفته دنبالش یا مثلا دم ظهر خانم سرهنگ رو میبرده اینور اونور و تو مسافرت ها هم راننده ی سرهنگ بوده مثلا . کلا خدمتش اینطوری بوده . حالا چرا ۲ سال شده بالای ۵ سال ؟ 

رفیقای آقام تعریف میکنن ۴ روز میرفته سر خدمتش روز پنجم ماشین تشریفات رو ورمیداره با رفیقاش میرن یه هفته شمال عشق و حال ! برمیگشته و توبیخ میشده و مثلا ۲۰ روز بهش اضافه خدمت میدن . دوباره ۴ روز میرفته خدمت با رفیقاش میرفتن بندر عباس . چند دفعه هم تو پادگان ریختن بالا سرش تو ماشین با هم پادگانی هاش داشتن نوشیدنی میخوردن !! اونم تو پادگان 

خلاصه من انگشت کوچیکه آقامم نمیشم 

ما مخلص رفقا هستیم . شاید به قول شما محیط بیمارستانی و پزشکی یه قدری کمتر حالت نظامی داشته باشه اما اصلا ما ها تو طبقه های دیگه ای بودیم و قسمت پزشکی جای دیگه . البته کمی شل و ول تر بود اما بهرحال بازم نظامی بود و احترام و درجه و تنبیه و توبیخ و اضافه خدمت . من خداییش بعضی خاطراتمو تعریف نکردم گفتم حالا اینارو بگم ملت فکر میکنن دارم داستان میگم . یعنی یه کارایی میکردیم باورت نمیشه ما تو دوران خدمت بودیم . بعضیاشو اگه تعریف کنم که اصلا فیتلر میشیم بعضیاش هم تعریف کنم ملت میگن طرف توهم داره . مثلا من اصلا آمار نداشتم اونجا . همه صبح باید میرفتن تو بخش اداری آمار حاضری میدادن ظهر هم موقع رفتن همینطور . نظامی ها هم همینطور . باید تو اداری کارت میزدن . من اصلا آمار نداشتم . نه اینکه نداشته باشم اما مامور بودم . کسایی که خدمت رفتن میدونن یعنی چی . یعنی آمار من دیگه با اون بخش اداری و بخش وظیفه ها نبود . وقتی مامور میشی آمارت با یه شخص هست و تمام . آمار من با اون سروان مون بود . یعنی یه روز بیا یه روز نیا یه روز برو سفر . فقط با این بنده خدا هماهنگ بودم . تازه من ۴ ماه از خدمتم مونده بود که اون بنده خدا بازنشسته شد و من ۴ یا ۵ روز اومدم سر خدمت پیش هرکی میرفتم کار کنم درگیر میشدیم سرهنگمون گفت دیگه نیا . یعنی ۴ ماه بعد عید رو کلا نرفتم . یه بار یادمه عید نوروز شد گفتن نیروها باید ۲ قسمت بشن نثفشون نیمه اول بیاد نصفشون نیمه دوم و خیلی هم سفت گرفته بودن . من و مصطفی نیمه اول بودیم . به فرمانده گفتم من میام کار اینم میکنم . دیگه این نیاد . گفت اگه حتما انجام میدی باشه . مصطفی کلا رفت . این رفیقمون شمالیه زن و بچه هم داشت و میخاست کلا بره شمال و نیمه ی دوم بود . رفتم گفتم من نیمه ی دوم هم میام به جای این . فرمانده ازم قول گرفت کل عید بیام گفتم به جون خودت میام . اونم کلا رفت . جالب اینکه اینا از ۲۸ اسفند رفتن تا ۱۴ فروردین . من از ۲۷ اسفند رفتم تا ۱۶-۱۷ فروردین . بنده خدا هرجا هست خدا براش خوب بخاد . خیلی پیرمرد باحالی بود فرماندم . هر وقت من اینطوری بعد ۱۰-۱۲ روز میرفتم یه لبخند ملیحی میزد یعنی " ای تو روحت " ولی خیلی بامن راه اومد . من تو تمام طول خدمت حتی ۱ روز هم اضافه نخوردم . یعنی اضافه زیاد خوردم اما اضافه نرفتم . فقط چون مسئول آمار من شخص ایشون بود و تو نظام اگه کسی یه جایی نباشه و براش حاضری بزنن خیلی خیلی خیلی سخت میگیرن و بابای طرف که حاضری زده رو درمیارن ، بمن میگفت فقط بعد از ظهرها یه زنگ بمن بزن بدونم زنده ای مشکلی نداری تصادف نکردی ، که من آمارتو حاضر رد کردم گرفتار نشم . بنده خدا یه وقتایی بهش میگفتم داری میای ۲ تا چایی هم بیار باهم بخوریم . خیلی خاطرات خوب دارم ولی خیلیاشو خب نمیشه تعریف کرد . یا مورد داره یا دیگه طرف فکر میکنه داریم شعر میگیم . حالا یادم بیاد باحال هاشو براتون تعریف میکنم حامد هم تقویت روحیه بشه

۲ تا نکته رو آقای یاشار خوب اشاره کردن . اول اینکه روزی که میری تو پادگان آموزشی فحش میدی و بد و بیراه میگی و نمیدونم میگی من از اینجا تقسیم بشم ۱ ثانیه هم نمیمونم و مرده شور همتونو ببره . روزیکه تقسیم میشی بری دنبال کارت میری التماس میکنی مارو نگه دارین و گریه زاری . فیلم هندی میشه . من کلا خیلی شرور بودم . ۱ شب باعث شدیم به اتفاق دوستان که کل گردان شام نخورن و اعتصاب غذا کردن . حالا شاید تو ظاهر فکر کنین بگن به درک که نخوردین اما در عمل قضیه خیلی بیخ دار میشه . افسر نگهبان اون شب اومد خواهش تمنا . بازم هیچکس نرفت . تو غذائه چند تا سنگ بود . همون شب ۳ تا نامه نوشتم یکی به جانشین فرمانده ی کل ارتش . یکی به فرمانده ی حفاظت پادگانمون . یکی هم به رئیس عقیدتی سیاسی . یعنی یه جوری شد خداییش فردا صبح برای صبحگاه که همیشه یه ستوان معمولی تو جایگاه بود ، ۲۰ تا درجه دار و امیر و فرمانده از بیرون اومده بودن و بعد صبحگاه اومدن مصاحبه کردن و فرمانده های پادگانمون یکی یکی اومدن عذرخواهی . حالا اینقدر اذیتشون کردیم اما تقسیم که شدم داشتم میرفتم فرمانده ی آموزشیمون دیدم بغض کرده به جای اینکه من احترام بذارم بلند شد پا چسبوند . خداییش منم حالم بد شد . خیلی وقتا میرفتم تو اتاقش سیگار میکشیدیم و از کار و زندگی و زن و بچش میگفت . بچه ی تهران بود . بچه های گردان هم که همه فیلم هندی . یه پسره بود مال شیراز . ما همون روزای اول دعوامون شد بدجوری زدمش بیچاره رو . خدا از ما بگذره . بعد ها بچه ها میرفتیم پشت ساختمون سیگار بکشیم آشتیمون دادن . روزیکه داشتیم میرفتیم از فراغ من گریه میکرد . کلا از الان آمادگیشو داشته باش

نکته ی مهم دیگه که دوستمون گفت اینکه زیر بار هیچی نرو . اولین روزی که میرین تو حیاط میگن کیا دوست دارن منشی بشن ؟ حالا ملت فکر میکنن منشی هیچ کاری نمیکنه . یا مثلا میگن کسایی که مسئول آشپزخونه و پخش غذا باشن بهشون خوب غذا میرسه یا مثلا ار رژه معاف هستن . خلاصه اینکه زیر بار هیچی هیچی نرو . بگو من یه بیسواد نادان جاهل هستم که نه رانندگی بلدم نه کامپیوتر نه دست چپ و راستمو میشناسم . حالا شاید یه رژه نرن که اونم کرکر خندس . اونم شاید نرن . ولی بقیه ساعت ۵ بیدار باش دارن . اینا باید از ۳.۵ بیدار شن چایی بذارن برو صبحونه تحویل بگیرن و ....  . خلاصه خودتو بزن به اسکولی و هیچ کاری رو قبول نکن . اگه هم گردنت انداختن گند بزن که ازت پس بگیرن . یه پسره بیشرف رفته بود مخصوصا تو چایی گردان به جای شکر نمک ریخته بود . آخه ما رفتیم آموزشی ۲۰ روز اولش ماه رمضون بود . حالا همین ماه رمضون هم داستان داره بعدا برات میگم . اما یه بار نمک ریخت تو چایی . دیگه کلید آبدارخونه رو ازش گرفتن . زیر بار هیچی نرو

راستی یه ضرب المثل قدیمی هم هست . بقیشو ولش کن اما شما سعی کن تو خدمت سیگاری بشی 

 آقا قمیشی چرا بچه مردمو از راه به در مرکنی تو خدمت سیگاری بشه بعدا بیچاره میشه

شما ظنز حرف منو نفهمیدی . اون ضرب المثل معروف رو اگه شنیده بودی ازش خواهش میکردی سیگاری بشه !

کلا من اینایی که میگم همه شوخی هستن . به من چه کی چی میکشه