ویرمی بهاره کپورماهیان (SVC) | بیماری و درمان گلدفیش

A A A
Avatar

مهمان لطفا ثبت نام کنید

sp_Registration عضویت (ثبت نام) sp_LogInOut ورود
جستجوی پیشرفته

— در محدوده انجمن —




— محاسبه —





— گزینه های انجمن —





حداقل طول کلمه جستجو 3 کارکتر - حداکثر طول کلمه جستجو 84 کارکتر

sp_Feed آر اس اس موضوع sp_Related موضوعات مرتبط sp_TopicIcon
ویرمی بهاره کپورماهیان (SVC)
۲۱ اسفند, ۱۳۹۳
۱:۳۳ ب٫ظ
Avatar
saeedali
کاربر عادی
Members
تعداد نوشته ها: 15
تاریخ عضویت:

۱۷ اسفند, ۱۳۹۳
sp_UserOfflineSmall افلاین

مقدمه
ویرمی بهاره کپورماهیان (SVC)یک بیماری ویروسی است که اصولا کپور معمولی۲ به آن مبتلا می گردد. هرچند این بیماری و عامل به وجود آورنده آن –یعنی ویرمی بهاره (SVCV) یا رابدوویروس کارپیو۳- برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ مطرح گردید، اما مدارکی وجود دارد که نشان می دهد تقریبا از ۵۰ سال پیش در اروپا وجود داشته است. پیش از آنکه بیماری به طور کامل شناسایی گردد، آن را با اسامی مختلفی همچون آب آوردگی عفونی۴ ، زائده عفونی۵ ، عفونت های خونی۶ عنوان می کردند.

در اروپا، خسارت ناشی از ابتلا به این بیماری را در پرورش کپورماهیان را سالانه حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد کپورهای یکساله و یا حدود ۴۰۰۰ تن تخمین زده اند. در برخی از منابع، دامنه تلفات کپورهای جوان به ۷۰ درصد نیز رسیده است. این آمار برمبنای لیست اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) می باشد.

Image Enlarger

گونه های مستعد و پراکنش جغرافیایی
اگرچه کپور معمولی، اصلی ترین گونه در زمینه ابتلا به SVC می باشد.، چندین گونه دیگر نیز وجود دارند که در شرایط غیر آزمایشگاهی (طبیعی) استعداد ابتلا به این بیماری را دارند. این گونه ها شامل:

کاراس ، کپورعلفخوار ، کپور نقره ای ، بیگ هد ، گلدفیش ، لای ماهی ، اسبله ماهی می باشد.

در شرایط آزمایشی در گونه هایی همچون کلمه۱۴ ، اردک ماهی۱۵ ، گوپی۱۶ ، خورشیدماهی۱۷ ، گلدفیش۱۸ ، گورخر ماهی۱۹ نیز امکان ابتلا به این ویروس وجود دارد.

SVC تاکنون در برخی از کشورهای اروپا و آسیا گزارش شده ولی اخیرا در آمریکای شمالی و جنوبی نیز یافت شده است.

علائم کلینیکی SVC

گویا اولین نشانه های بیماری تغییر در الگوهای رفتاری ماهی است. ماهی در بخش هایی از آب با جریان های آرام یعنی نزدیک به کناره های استخر تجمع می یابد. سپس تنفس ماهی، واکنش آن نسبت به محرک ها و سرعت شنا کاهش می یابد. با پیشرفت بیماری، ماهی سنگین شده و ممکن است به پهلو شنا کند.

از علائم ظاهری این بیماری می توان به تیره شدن پوست، برآمدگی شکم، اگزوفتالمی (بیرون زدگی چشم)، خونریزی روی پوست، آبشش ها و بخش قدامی چشم، کم خونی و رنگ پریدگی در آبشش اشاره کرد.

از علائم درونی، نشانه هایی مانند تشکیل ادم (مایع داخلی) در تمام قسمت های حفره شکمی، خونریزی در کیسه شنا و التهاب در روده قابل مشاهده است.

دما و فصل
تحقیقات نشان داده اند بهترین دما جهت پیشرفت SVC در حالت آزمایشگاهی در کپورهای بیمار بین ۱۶ تا ۱۷ درجه سانتیگراد است. در این دما، ۹۰ درصد ماهی ها در فاصله ۵ تا ۱۷ روز پس از ابتلا به بیماری می میرند. در دمای پایین تر (۱۱ تا ۱۵ درجه سانتیگراد) درصد تلفات تقریبا مشابه است لیکن زمان آن افزایش می یابد (۲ تا ۳ هفته). تلفات در دمای بین ۱۷ تا ۲۶ درجه سانتیگراد کاهش می یابد.البته بهترین دما برای همانند سازی این ویروس ۲۰ تا ۲۲ درجه سانتیگراد می باشد.

آزمایشات دیگری نیز در این زمینه انجام گرفته است. بطوریکه تحقیقات نشان داده است کاهش تدریجی دما (کاهش دما از ۱۱ تا ۵ درجه سانتیگراد) باعث تلفات پایین می شود؛ درصورتیکه افزایش دوباره دما تا ۲۰ درجه سانتیگراد سبب ایجاد تلفات عظیمی در ماهیان می گردد.

در نتیجه می توان بیان داشت این نتایج با مشاهدات در سطح مزارع که بیان می کند شیوع SVC در فصل بهار با گرم شدن آب اتفاق می افتد، مطابقت دارد.

بنابراین در کشورهایی که وجود SVC گزارش شده، این عامل فقط در ماههای خرداد (june) و تیر (july) مشاهده شده است. همانند سازی ویروس که با افزایش دما افزایش می یابد، بهترین زمان برای شناسایی ویروس در جمعیت ماهی ها می باشد. تمامی ویروس های SVC که از نمونه های ماهی جدا شده اند مربوط به ماه اردیبهشت (may) یعنی زمانی که دمای آب بین ۱۰ تا ۱۸ درجه سانتیگراد است، می باشد. احتمالا کشف ویروس در ماه های دیگر مشکل خواهد بود.

انتقال بیماری
ماهی بیمار می تواند ویروس را از راه مدفوع و احتمالا از طریق ادرار و موکوس آبشش انتقال دهند. انتقال افقی۲۰ (انتقال از فردی به فرد دیگر) هنگامی صورت می گیرد که ویروس از طریق آبشش وارد بدن گردد. تحقیقات نشان داده اند که از این طریق SVC به راحتی در شرایط آزمایشگاهی از ماهی بیمار به ماهی سالم انتقال می یابد. میزبان این عفونت ماهیان بیمار و ماهیان ناقل (ماهیانی که پس از شیوع بیماری زنده مانده اند) می باشند. علاوه بر کپورماهیان، سایر ماهیان پرورشی و وحشی نیز می توانند ناقل این بیماری باشند.

انتقال عمودی۲۱ (انتقال از مادر به جنین) احتمالا زمانی رخ می دهد که ویروس در داخل مایع تخمدانی ماهی وجود داشته باشد؛ ولی عدم وجود ویروس در لارو و بچه ماهیان انگشت قد یادآور می شود که انتقال بیماری از این طریق مهم نمی باشد.

انگل هایی مانند شپشک ماهی کپور۲۲ و زالو۲۳ ناقلان غیرفعال این بیماری به کپورهای سالم هستند. عوامل مکانیکی نیز می توانند عامل ایجاد بیماری باشند زیراکه SVCV به مدت طولانی در آب یا لجن یا بعد از خشک شدن استخر ماندگار است.

تشخیص بیماری
در سال ۲۰۰۰، OIE جهت شناسایی و تشخیص ویروس SVC، استانداردهای بین المللی را تعیین نمود. تشخیص SVC به صورت کلینیکی در ماهیان بیمار از طریق جداسازی ویروس یا انجام تست های ایمونولوژیکی همانند تست immunofluorescence (IF یا enzyme-linked immunosorbantassay ELISA) امکان پذیر می باشد. تست virus neutralization (VN یک تست مکمل جهت تشخیص بیماری می باشد. تستهای immunofluorescence و ELISA باید با جداسازی ویروس و تست VN کامل گردد.

OIE مواردی را جهت تعیین کشور، منطقه و مزارع پرورشی به عنوان مناطق عاری از SVC مشخص نموده است. کد بین المللی سلامتی آبزیان و قوانین تشخیص بیماری آبزیان دارای جزئیات کاملی از تمامی احتیاجات مربوطه می باشند که در اینجا فقط به برخی از نکات کلی آن اشاره می شود. یک کشور زمانی عاری از این بیماری قلمداد می شود که دارای شرایط زیر باشد:

۱) عدم گزارش شیوع SVC برای حداقل ۲ سال؛

۲) عدم وجود بیماری در گونه های مستعد هنگام بازدیدهای رسمی به مدت ۲ سال؛

۳) وجود لوازم موردنیاز جهت واردات ماهی زنده از سایر کشورها.

هنگامی می توان یک منطقه را که شامل مزارع پرورشی و گونه های وحشی مستعد می باشد، عاری از SVC قلمداد کرد که در بازدیدهای رسمی به مدت ۲ سال در آن SVC مشاهده نگردد.

هنگامی می توان یک سایت آبزی پروری را عاری از SVC عنوان کرد که:

۱) طبق بازدیدهای رسمی به مدت ۲ سال آزمایش شده و عدم وجود بیماری در آن ثابت گردد.

۲) فقط با آب چشمه یا چاه عاری از ماهیان هرز آبگیری شود.

۳) با رودخانه ارتباط نداشته باشد یا در صورت ارتباط مکانی به منظور جلوگیری از مهاجرت ماهیان پایین دست به بالادست در مسیر کانال وجود داشته باشد.

مقررات تشخیص بیماری آبزیان OIE مواردی در برنامه های نظارتی خود جهت دستیابی و تداوم سلامتی ایستگاه ها ارائه داده است. بطور خلاصه، سیستم های پرورش ماهی در مزارع پرورشی باید دو بار در سال به مدت ۲ سال بررسی گردند. هر بررسی باید به گونه ای هدایت شود تا اینکه ۲ درصد شیوع همراه با ۹۵ درصد سطح اطمینان به دست آید. این موضوع دربرگیرنده ۱۵۰ ماهی با سن مناسب در هر بار بررسی می باشد. از مایع تخمدانی نیز در صورت دسترسی می توان استفاده نمود. جهت تداوم سلامتی سایت، سالانه دو بار آزمایش به تعداد ۳۰ عدد ماهی موردنیاز می باشد.

در مورد ماهیان وحشی نیز بازدیدها سالانه یکبار و به مدت دو سال و نمونه برداری از ۱۵۰ گونه ماهی مختلف می باشد. تداوم سلامتی ایستگاه های ماهیان وحشی با نمونه برداری سالانه ۱۵۰ عدد ماهی که حاوی ماهیان مولد نیز می باشد، امکان پذیر است.

پیشگیری
به منظور پیشگیری از شیوع بیماری در مزارع پرورشی چندین نظریه وجود دارد. استفاده از منابع آبی عاری از بیماری همچون چشمه یا چاه لازم است؛ بخصوص در نواحی که این بیماری اپیدمیک باشد. سایر موارد شامل ضدعفونی تخم ها با یدوفور، ضدعفونی شیمیایی و فیزیکی منظم استخرها، ضدعفونی تجهیزات، خروج به موقع ماهیان مرده می باشد. همچنین ماهیان خریداری شده برای مزرعه باید از مراکز عاری از SVC تهیه شوند و فروشنده با ضمانت تعهد نماید در صورت بیماری، ماهی ها برگشت داده شود.

اخیرا واکسنی نیز جهت پیشگیری از بیماری SVC کشف شده است. بطوریکه برخی از مطالعات پیشرفت این واکسن را در سال های آتی تضمین نموده اند.

 

منبع: انجمن دانشجویان دانشکده علوم و فنون دریایی

۹ اردیبهشت, ۱۳۹۶
۱۲:۵۴ ب٫ظ
Avatar
POURIA_

کاربر عالی
Members
تعداد نوشته ها: 115
تاریخ عضویت:

۶ فروردین, ۱۳۹۶
sp_UserOfflineSmall افلاین

سلام

راه های درمان این بیماری چیه یکی از گلدفیش هایی که داشتم شیکمش باد کرد مرد و یکی دیگه ام امروز رو آب اومده ولی هنوز زندس

راهی برای درمان این بیماری هست؟  

۹ اردیبهشت, ۱۳۹۶
۱۰:۰۸ ب٫ظ
Avatar
مجتبی
کرمان

معاون انجمن
Members

معاون

Moderators
تعداد نوشته ها: 22934
تاریخ عضویت:

۳ خرداد, ۱۳۹۰
sp_UserOfflineSmall افلاین

سلام 

اگر شکم ماهی شما متورم شده بخش بیماری استسقاء رو مطالعه بفرمایید مفصلا توضیح داده شده. birddone

۱۴ اردیبهشت, ۱۳۹۶
۱:۲۸ ب٫ظ
Avatar
rasul.kzm
کاربر عادی
Members
تعداد نوشته ها: 23
تاریخ عضویت:

۹ آبان, ۱۳۹۵
sp_UserOfflineSmall افلاین

سلام یه اک کوچیک به اندازه طول ۳۵ عرض ۲۰ ارتفاع ۲۵ برای گلدفیش دارم چون گلدفیش سرد ابیه بخاری نذاشتم

با توجه به اینکه فصل گرما رسیده کولر اتاق چند ساعتی روشن میمونه و دما بین ۲۴ تا ۲۸ متغیره

میخواستم بدونم این تغییر دمایی براشون ضرر نداره?

ممنون

منطقه زمانی انجمن:Asia/Tehran

بیشترین کاربران آنلاین:1031

افراد آنلاین کنونی:
137 مهمان

مشاهده کنندگان کنونی این صفحه:
1 مهمان

برترین نویسندگان:

مجتبی : 22934

ΡARSA : 4189

alirezaj : 3749

H∀ⓂΞD20 : 3661

حسنHTB : 3111

HAMID ESKANDARI : 2608

آمار کاربران:

مهمان: 575

اعضا: 33801

مدیران انجمن: 15

مدیر کل: 1

آمار انجمن:

گروه ها: 7

انجمن ها: 239

موضوعات: 7666

نوشته ها: 163787

جدیدترین اعضاء:

2023abolfazl, HOJAT MARGOMI, I_donno, radin.456, lucindamacgregor, ragnar

مدیر کل: شهریار (onlypet.ir): 3003

آخرین ارسال های انجمن

آخرین دیدگاه ها