تب طوطی: | بیماری و درمان طوطی سانان

تب طوطی:

بیماری خطرناکی که از طوطی ها و سایر پرندگان به انسان منتقل می شود پسیتاکوزیس یا (تب طوطی) نام دارد. اگر این بیماری از طریق پرندگان خارج از خانواده طوطی منتقل شود به آن ارینتوزیس می گویند. عامل ایجاد این بیماری میکروارگانیسمی به نام کلامیدیا است.

پرندگان از راه های مختلفی آلوده می شوند و به دنبال آن وزن خود را از دست داده، دچار اسهال و بی اشتهایی می شوند، سپس ترشحاتی از چشم و بینی آنها جاری می شود. این عفونت اگر درمان نشود، معمولا برای این پرندگان مرگبار خواهد بود. افرادی که با این پرندگان آلوده تماس نزدیک دارند نظیر کارکنان مغازه های پرنده فروشی یا صاحبان پرندگان ممکن است دچار عفونت شوند.

پرندگان آلوده، حتی اگر ظاهرا بیمار نباشند می توانند عامل بیماری را از راه مدفوع و ترشحات بینی و چشم انتقال دهند. انتقال بیماری از انسان به انسان تاکنون گزارش نشده است. انسان با استنشاق ذرات ریز و خشک شده مدفوع یا ترشحات پرنده آلوده می شود. محیط قفس پرندگان خانگی ممکن است برای هفته ها محل آلودگی باشد. در انسان زمان نهفتگی بین ۶ تا ۱۶روز است و بعد از آن علائم بیماری بروز می کند. شروع این بیماری ناگهانی بوده و همراه با علائم برونشیت (التهاب ریه) و پنومونی (ذات الریه) است. قبل از بروز علائم تنفسی ممکن است بیمار دچار تب شدیدی شده و ضعف کند.

این بیماران دچار هذیان گویی می شوند. جدا از تب، بیمار دچار سردرد، لرز و ضایعات پوستی می شود.

برای تشخیص بیماری در انسان نیاز به انجام برخی آزمایش های اختصاصی خونی است و چون علائم بیماری بسیار شبیه عفونت های عادی تنفسی است با یافتن عامل بیماری زا، درمان با آنتی بیوتیک آغاز می شود.

تتراسیکلین برای بهبود عفونت در پرندگان و انسان موثر است. این درمان معمولا ۳۰ الی ۴۵ روز طول می کشد، اما اگر بیماری درمان نشود عوارض بسیار خطرناکی به دنبال خواهد داشت. در عین حال عفونت قبلی باعث ایمنی انسان نخواهد شد. اگر بیماری درمان نشود ۳۰ تا ۴۰ درصد خطر مرگ ومیر خواهد داشت.

نوع مشابه این بیماری ارینتوزیس نام دارد که توسط پرندگانی نظیر پرندگان دریایی، مرغ و خروس یا کبوتر به انسان منتقل می شود. این عفونت در انسان باعث مشکلات تنفسی نظیر پسیتاکوزیس می شود. این بیماری شدید است، اما بهبودی آن معمولا کامل خواهد بود. البته عوارض خطرناکی مثل انسفالیت (عفونت مغز و نخاع) و فلج نیز در انسان گزارش شده. میزان مرگ و میر در این بیماری حدود ۲ درصد است. برای پیشگیری از این بیماری می توان به پرندگان مورد نظر، بخصوص مرغ ها در مرغداری ها یا پرندگان پرنده فروشی آنتی بیوتیک داد. این راه تا حدودی باعث کنترل و کاهش انتقال بیماری می شود. محموله های پرندگان خانگی باید قرنطیه شده و برای یافتن عامل بیماری مورد معاینه قرار گیرند. در چنین مواردی بهتر است پرندگان آلوده معدوم شوند. تمیز کردن مداوم قفس پرندگان خانگی باید با احتیاط، اما در فواصل زمانی کوتاه انجام شود، چون عامل بیماری زا می تواند سالها در مواد آلوده زنده بماند.در صورت مشاهده بی اشتهایی، اسهال و ترشح از بینی یا چشم پرنده خانگی خود، فورا او را برای معاینه نزد دامپزشک ببرید.

منبع :http://www.totisanan.com