آنفولانزا بلدرچین | بلدرچین

آنفولانزا
گزارشهای زیادی درباره شیوع طبیعی بیماری آنفلوانزا ناشی از سویه های تیپ A و C در بلدرچینها وجود دارد. نکته جالب توجه آن است که تیپ C ویروس آنفلوانزا در میزبانی غیر از انسان شناسائی نشده است. تلفات ناشی از شیوع بیماری آنفلوانزا غالبا بالا و از ۱۰ تا ۸۰ درصد متغیر می باشد. این بیماری در پرندگان جوان نسبت به پرندگان مسن تر از شدت بیشتری برخوردار است. در کالبد گشائی بلدرچینهای تلف شده، تراکئو برونشیت کاتارال، رینوسینوزیت و پرخونی ریوی و تورم روده ای کاتارال مشاهده شد.
معمولا تشخیص این بیماری بر اساس تلقیح بافت آلوده به خصوص نای و شش ها به داخل حفره آلانتوئیک تخمهای جنین دار ماکیان می باشد. جنین ها ظرف ۳ یا ۴ روز تلف شده و مایع آلانتوئیک آنها گلبولهای قرمز خون ماکیان را منعقد می کند. وجود ویروس آنفلوانزا را می توان با آزمایش تایید نمود. انجام آزمایش های CFT و ELIDA بر روی سرم پرندگان مبتلا ارزشمند بوده و در تشخیص بیماری پرندگان واکسینه نشده کمک می نماید.
بررسی واکسنهای ضد آنفلوانزا نشان داد که ایجاد ایمنی چه بسا میزان تلفات را در پرندگان کاهش دهد. هر چند به علت تعدد تیپها و تحت تیپهای آنتی ژنیک ویروس آنفلوانزا، ایجاد ایمنی در پرندگان به شکل محدودی صورت می پذیرد.
عفونت ناشی از ویروس آنفلوانزا باید از بیماری نیوکاسل، عفونتهای ناشی از ویروس آبله، کرونا ویروس، عفونتهای مایکوپلاسمائی و باکتریائی مانند پاستورلوز و هموفیلوس پاراگالیناروم تفریق شود.